10 beroepen die je kunt tegenkomen op een veilige en duurzame vakantie

Linn is ons rolmodel, onze hoofdrolspeelster en onze heldin. Nou ja, de komende vijf uur dan. Linn Larsson, gecertificeerd gletsjergids in Jostedalen Breførarlag, staat op het punt om een groep van twaalf mensen uit China, de Verenigde Staten, Frankrijk, Italië en Noorwegen van de nodige uitrusting te voorzien.

In het schelle ochtendlicht ziet de machtige Nigardsbreen, een zijarm van de grootste Europese gletsjer Jostedalsbreen, er ontzettend indrukwekkend uit. Daar kan geen wereldberoemd gebouw tegenop. “Jullie veiligheid is vandaag het belangrijkste wat er is”, zegt Linn vriendelijk. “Dus luister goed.”

Linns belangrijkste taak is om ons veilig de steile ingang van de gletsjer op te leiden en ons na vijf uur ook weer ongedeerd beneden te brengen. We zien er met onze ijsbijlen best stoer uit en we voelen ons dan ook behoorlijk trots.

“Zorg dat je je ijsbijl naar beneden houdt, met de puntige kant naar achteren. Leg hem nooit op het gladde ijs, want dan loop je het risico dat hij wegglijdt”, zegt Linn kalm maar beslist.

En dan zijn er natuurlijk de stijgijzers. Ze doen een beetje aan wapentuig denken, deze ijzeren soort van sandalen met spikes voor een stevige grip op het ijs. Stap voor stap laat Linn ons zien hoe we ze zo strak mogelijk om onze gloednieuwe wandelschoenen moeten binden.

Een lang, stevig touw houdt onze groep bij elkaar en zit vastgegespt aan kleding die eruitziet als een vreemde mix van leren riemen en ondergoed.

Linn en een collega checken zorgvuldig dat iedereen warme, winddichte kleren aan heeft voordat ze geduldig onze stortvloed van vragen beantwoorden terwijl we langzaam, in eendenformatie, de tocht naar de gletsjer beginnen.

Onze 27-jarige gids heeft drie jaar ervaring met gletsjertochten. Elke ochtend stuurt de gidsorganisatie er een tiental gidsen op uit om de routes op het ijs te testen voordat de tochten beginnen.

“Onthoud goed hoe krachtig dit spul is: een kubieke meter ijs weegt één ton”, zegt Linn. Jostedalsbreen, de grootste gletsjer, is 600 meter dik op het diepste punt. De beroemdste arm van de gletsjer, de Nigardsbreen, beweegt zich elke dag een meter naar beneden in de richting van de vallei en verwacht wordt dat hij dit jaar 70 meter zal slinken – 40 meter meer dan normaal. “Concentreer je!” Roept Linn.

We tillen onze bergschoenen voorzichtig over nauwe scheuren die soms tien meter of meer door het ijs kruipen. Na een half uur kunnen we onze voeten eindelijk stevig op het gletsjerplateau zetten.

“Klaar voor wat foto’s?” Linn pakt een voor een onze camera’s en smartphones om het magische moment voor ons vast te leggen. Zodra we de gladde massa weer verwisseld hebben voor vaste grond onder de voeten, gaan er eindeloos veel ijzige plaatjes de sociale media in om bewonderd te kunnen worden door Chinese, Russische, Amerikaanse en andere wereldbewoners.

Het is ook tijd om Linn die ijsbijl weer terug te geven. Hm... die hadden we best willen houden... Achteraf denken we dat onze gletsjer misschien wat veeleisend was (en dat moet ie ook zijn), maar toch ook weer ongecompliceerd. En dat hebben we absoluut te danken aan Linns uiterst zorgvuldige voorbereidingen en onmisbare veiligheidsmaatregelen.

Lees verder om kennis te maken met andere professionals, die veiligheid en duurzaamheid net zo serieus nemen als Linn.

Mocht je Sverre Molven tegenkomen tijdens je trip in Noorwegen, dan moet je misschien wel uit een ernstige situatie gered worden. Molven is een van de vele honderden mannen en vrouwen bij het Noorse Rode Kruis die toeristen in nood helpen.

Een goed alternatief is om zijn raad te volgen om te voorkomen dat ongewenste situaties als gevolg van weersomslag, invallende duisternis, langere wandelingen dan gedacht of andere verrassingen, een impact hebben op je hele vakantie.

“Lees voordat je vertrekt alle details over de specifieke wandeltocht die je wilt gaan maken. Doe een extra set warme kleren in je rugzak voor als je nat wordt en het koud krijgt en neem voldoende eten en drinken mee voor een ‘worst case’ scenario”, zegt Molven. “En luister altijd goed naar de lokale bevolking.” Natuurlijk is het prettig om te weten dat er mensen als Molven zijn, maar bedenk wel dat je met wat goede planning van jouw kant een moeizame reddingsmissie kunt voorkomen.

“Zet uw auto in de rij!” roept Johannes Borlaug, de man die al 30 jaar op het dek van de veerpont werkt.

“Het houdt me jong, dat van het voor- naar het achterdek rennen tijdens de vele 15-minuten overtochten op de Sognefjord”, zegt hij, voordat hij verdwijnt tussen de krap op elkaar geparkeerde auto’s en bussen.

Net als de rest van de bemanning is hij verantwoordelijk voor de veiligheid van de passagiers, en sinds kort heeft het modewoord ‘duurzaamheid’ ook dit bedrijf in volle vaart bereikt. Veerbedrijven zoals Fjord1 zijn traditionele oliegestookte schepen aan het uitfaseren en hebben bij scheepswerven al orders geplaatst voor milieuvriendelijke elektrisch aangedreven veerponten. Een aantal van die nieuwe schepen vaart nu al in de fjorden en is door zowel de crew als de passagiers met veel enthousiasme ontvangen.

Ja ja, de vrij recente trots van de Noren over hun lokale eten strekt tot hoog in de bergen!

Solbjørg Kvålshaugen runt al meer dan 10 jaar het eethuis Fondsbu in het zuidelijke deel van het berggebied Jotunheimen. Fondsbu staat bekend om zijn passie voor verse ingrediënten. Typische hoogtepunten op het drie- of viergangenmenu zijn lam, kalfsvlees en rendier van lokale producenten, en forel uit het nabije Bygdinmeer.

“Hier bij Fondsbu maken we ons eten klaar met liefde en respect voor onze gasten”, belooft Kvålshaugen, die ons via de Noorse populaire tv-documentaire ‘Bergbewoners’ een kijkje heeft laten nemen in het drukke plattelandsleven in Fondsbu.

Een groeiend aantal parkeerplaatsen van waaruit wandelingen worden gestart naar belangrijke natuursites heeft tegenwoordig een eigen parkeerwacht, ook wel ‘ranger’ genoemd.

Henrik Lilleheim wacht je op bij de parkeerplaats Øygardsstøl. Hij zal je uitleggen dat de wandeling naar de populaire Kjeragbolten uit en thuis 11 kilometer lang is, en dat je op de 6 tot 10 uur durende tocht een hoogteverschil van 800 meter overbrugt. Op bepaalde punten moet je jezelf omhoog kunnen hijsen via de voorziene kettingen.

“Ik maak de situatie nooit mooier dan hij is”, legt hij uit. “Ik check altijd of wandelaars de gepaste uitrusting hebben. Het is voorgekomen dat ik mensen heb teruggestuurd met de mededeling dat ze terug konden komen als ze beter uitgerust waren. Mijn belangrijkste taak als ranger is om te zorgen dat je een fantastische ervaring beleeft. Voor een unieke en uitzonderlijke beleving van de Noorse natuur gaan service en veiligheid hand in hand”, zegt hij met een warme glimlach.

“Ons streven is om het eerste CO2-neutraal opererende alpine resort te worden”, zegt Mads Mørch.

“Ondanks de recente aanzienlijke uitbreiding van het resort verbruiken we nog net zoveel energie als in 2002. In 2012 was het Oslo Winter Park met de introductie van de eerste elektrische sneeuwscooter een pionier op het gebied van elektrificatie.”

Nieuwe sneeuwkanonnen verbruiken minder energie dan de oude.

“Verder sporen we zowel het groeiende aantal skiërs dat hier komt als onze eigen medewerkers voortdurend aan om gebruik te maken van openbaar vervoer. Zo hebben we de erkenning ‘Eco-Lighthouse’ gekregen van het respectabele label met dezelfde naam”, zegt Mads met trots, voordat hij zijn eigen pas geprepareerde sneeuwbaan afsjeest.

“Absoluut, mijn team en ik passen onze ervaring volop toe om te zorgen dat we bij het uitvaren de walvissen niet storen in hun natuurlijke omgeving”, zegt Geir Maan, kapitein van het schip dat het grootste aantal nieuwsgierige passagiers meeneemt op de in Noorwegen steeds populairder worden walvissafari’s. En wat is het een fantastisch schouwspel! Deze koningen en koninginnen van de oceaan kunnen een gewicht van bijna 60 ton bereiken.

In eerste instantie opereren walvissafaribedrijven in Noorwegen op basis van de richtlijnen die zijn vastgesteld door de Internationale Walvissencommissie en de Vereniging tot behoud van Walvissen en Dolfijnen.

Daarnaast hebben de meeste bedrijven hun eigen strikte, lokaal aangepaste methoden om de dieren en het milieu te respecteren. “Voor Andenes Walvissafari komt dat neer op maatregelen voor continue vermindering van lawaai en vervuiling en op het in acht nemen van een respectabele afstand van de walvissen in elke situatie”, zegt kapitein Maan, vlak voordat hij met een nieuwe groep enthousiaste passagiers het zeegat kiest.