Joly en de twee Daves

Het was een ontzettend warme zomer en ik zal nooit vergeten hoe ik op een dag in de brandende zon het pad afsjokte, toen er ineens ergens een tuinhek werd opengemaakt en een dame naar me toe kwam hollen met een fles koud water in haar hand! Ze nodigde me bovendien uit voor een kop koffie en wat te eten met de hele familie. Dat soort dingen is een paar keer gebeurd.

Heb je nog je interessante dingen meegemaakt die je als gewone wandelaar misschien niet had beleefd?

Ik vond de kerken onderweg een interessante ervaring. Geen van ons drieën is echt religieus, maar een kerk was vaak een prettige plek voor een korte stop, om wat te mijmeren en uit te rusten. Als een kerk open was, gingen we er altijd even vijftien minuten zitten, gewoon in stilte, om wat na te denken.

Dat was een soort van regelmaat in de reis die op een ander avontuur niet had bestaan, dat weet ik zeker. Kerken zijn spirituele en ontspannende plaatsen en elke kerk die we binnengingen, was weer anders dan de vorige. We hebben houten, stenen en leistenen kerken gezien. Sommige waren heel oud en sommige heel modern.

Waarom komen mensen tijdens zo’n reis ineens op grote en belangrijke vragen?

Kijk, je hebt natuurlijk heel veel tijd om na te denken, maar misschien is het ook omdat de route oorspronkelijk was bedoeld zodat mensen onderweg konden stoppen en zich bezinnen. Je kunt er eigenlijk bijna niet omheen.

Je loopt een route die mensen al honderden jaren voor jou hebben gelopen, op belangrijke momenten in hun leven, en dat voegt een soort spiritueel element toe aan de tocht. De manier waarop je onderweg wordt behandeld is ook belangrijk. Mensen weten natuurlijk meteen dat je een pelgrim bent. Op een heel ouderwetse manier heb je het gevoel dat er voor je wordt gezorgd.

Hoe was het om je doel te bereiken?

Het was geweldig en de timing was perfect. Toen wij in Trondheim aankwamen, was er een groot festival aan de gang, compleet met een middeleeuwse markt. Je had het gevoel dat je zo de middeleeuwen binnenliep. Tot dat moment was het heel lang heel erg stil en rustig geweest om ons heen, en dan loop je ineens die geweldige drukte van de stad binnen.

Trondheim is een prachtige stad om binnen te lopen. En de kathedraal is prachtig. Een pelgrimpriester zag ons bijna meteen toen we aankwamen. Hij kwam regelrecht op ons af: 'Zijn jullie pelgrims? Dan hebben jullie het gehaald, van harte gelukgewenst!'